လီသီယမ်ဘက်ထရီများ၏သမိုင်း- အနာဂတ်ကို အားကောင်းစေခြင်း။

လီသီယမ်ဘက်ထရီများဖန်တီးမှု

ဇာတ်လမ်းလီသီယမ်ဘက်ထရီများအားပြန်သွင်းနိုင်သော ဘက်ထရီများတွင် အဓိကပါဝင်ပစ္စည်းအဖြစ် သုတေသီများသည် လစ်သီယမ်၏ အလားအလာကို စတင်စူးစမ်းသည့် ၁၉၇၀ ခုနှစ်များအတွင်းက စတင်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် သိပ္ပံပညာရှင်များသည် ၎င်း၏ စွမ်းအင်သိပ်သည်းမှုနှင့် ပေါ့ပါးသော သဘာဝ အပါအဝင် လစ်သီယမ်၏ ထူးခြားသော ဂုဏ်သတ္တိများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီး ၎င်းသည် သယ်ဆောင်ရလွယ်ကူသော အီလက်ထရွန်းနစ်ပစ္စည်းများအတွက် စံပြဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤရှာဖွေတွေ့ရှိမှုသည် လီသီယမ်-အိုင်းယွန်းဘက်ထရီများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် အုတ်မြစ်ချခဲ့ပြီး လာမည့်နှစ်များအတွင်း လူသုံးအီလက်ထရွန်းနစ်ဈေးကွက်ကို ဆက်လက်လွှမ်းမိုးထားမည်ဖြစ်သည်။

1979 ခုနှစ်တွင် Oxford University မှ ဓာတုဗေဒပညာရှင် John Goodenough နှင့်အဖွဲ့သည် ပထမဆုံး လီသီယမ်-အိုင်းယွန်း အားပြန်သွင်းနိုင်သော ဘက်ထရီကို တီထွင်နိုင်ခဲ့သည်။ ဤရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းသည် ရိုးရာခဲ-အက်ဆစ်နှင့် နီကယ်-ကဒ်မီယမ်ဘက်ထရီများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ၎င်းတို့၏ သာလွန်ကောင်းမွန်သောစွမ်းဆောင်ရည်နှင့် ဝန်ဆောင်မှုသက်တမ်းတို့ကြောင့် လျင်မြန်စွာရေပန်းစားလာသော လစ်သီယမ်-အိုင်ယွန်ဘက်ထရီများကို စီးပွားဖြစ်ထုတ်လုပ်ရန်အတွက် အုတ်မြစ်ချပေးခဲ့သည်။

1980 ခုနှစ်များနှင့် 1990 ခုနှစ်များတစ်လျှောက်လုံးတွင် လီသီယမ်ဘက်ထရီများ၏ စွမ်းဆောင်ရည်နှင့် ဘေးကင်းမှုတို့ကို ပိုမိုကောင်းမွန်လာစေရန် သုတေသနနှင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးဆိုင်ရာ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများကို အလေးထားဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။ သော့ချက်စိန်ခေါ်မှုများထဲမှတစ်ခုမှာ ဘေးအန္တရာယ်ကင်းရှင်းမှုကို မထိခိုက်စေဘဲ လစ်သီယမ်၏မြင့်မားသောစွမ်းအင်သိပ်သည်းဆကိုခံနိုင်ရည်ရှိသောတည်ငြိမ်သောလျှပ်စစ်ဓာတ်ကိုရှာဖွေရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လစ်သီယမ်-အိုင်းယွန်းဘက်ထရီများ၏ ယုံကြည်စိတ်ချရမှုနှင့် ဘေးကင်းမှုကို သိသာထင်ရှားစွာ မြှင့်တင်ပေးသည့် အမျိုးမျိုးသော အီလက်ထရိုင်ဖော်မြူလာများနှင့် ဘက်ထရီစီမံခန့်ခွဲမှုစနစ်များ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာစေသည်။